Geproefd: Brouwerij Birra del Borgo

Afgelopen maandagavond vond er in de BeerTemple te Amsterdam een proeverij plaats van de bieren van de Italiaanse brouwerij Birra del Borgo. Na een viertal bieren kwam er een Italiaanse hap op tafel (één keer raden…, juist: pizza!), waarna er nog een vijftal bieren geproefd werden. Ik moet zeggen dat ik meer van de bieren had verwacht, maar ik het toch leuk vind ze geproefd te hebben.

Alle bieren werden in hetzelfde soort fles gepresenteerd, een 75 cl. fles die een beetje een kruising heeft tussen die van Baileys, Tia Maria en DeuS, met in reliëf de naam en het logo van de brouwerij erop en een aparte vorm etiket, die wel op elke fles uniform was.

De volgorde van mijn voorkeur was:

1. ReAle, een romig, zacht, fruitig, rond, IPA-achtig bier van 6,4% met een hopgift die goed in balans is. Hier kan ik wel een tijdje van genieten!
2. ReAle Extra, ook 6,4% en een afgeleide versie van ReAle, met drie keer zoveel hop, volledig 10 minuten voor het einde van het koken toegevoegd. Ook zeer smakelijk, maar net even scherper en iets minder in balans dan de ReAle.
3. CastagnAle, een kastanjebier (die nauwelijks tot niet waarneembaar waren) die fris, zacht bitter/licht zoet smaakte, met een droge afdronk. Een prettig en aangenaam bier, zeker voor z´n 4,2% alcohol.
4. Keto Reporter. Basis is het bier RePorter waar tabaksbladeren van Kentucky Toscano aan zijn toegevoegd. Teer, laurier en salmiak zijn hier aan aantal van de steekwoorden die van toepassing zijn. Als de zuurgraad van de geroosterde mouten lager was geweest, had dit bier van 5,2% zeker beter gescoord.
5. My Antonia, een Imperial Pilsener (lees: IPA) van 7,5% die in een samenwerking met Sam Calagione van Dogfish Head Brewery in 2008 tot stand is gekomen. Tijdens het koken is bij de gebruikte moutsoorten Pils en Cara-Pils een uur lang elke minuut een handvol hop (mengsel van Simcoe, Warrior en Saaz) toegevoegd, waardoor een flink hoppig, mijns inziens te eenzijdig bitter bier is ontstaan.
6. DucAle, een dun, zoet bier met geroosterde tonen die je zeker geen 8,5% zou geven. Een tweede zou ik hier niet snel van nemen, maar ik schat in dat het een bier is waar je uitstekend een goed stuk vlees mee kan stoven.
7. Enkir, een dun bier waarbij 55% eenkoorn is gebruikt, het waarschijnlijk eerste gecultiveerde tarweras ter wereld. Citroen, zurig, scherp, zoetig… Een niet echt interessant bier van 6,1% welke ik geen toegevoegde waarde vind bieden aan het assortiment.
8. Duchessa. Hier waren – uiteraard net als bij andere geproefde bieren – de meningen over verdeeld. Ik zou het 6,2%´s bier het beste als “appeltaartbier” willen omschrijven. De geur en smaak die kaneel op schijfjes appel geeft voordat het de oven ingaat. Een dun, zoet, oninteressant speltbier waarvan ik de omschrijving ervan er niet in terugvond.
9. Equilibista, 10,9%. Op ons blad lezen we de poëtisch omschreven woorden: “Als een koorddanser vindt dit bier zijn balans tussen de wijn- en de bierwereld.” Nou, ik vond de balans ver te zoeken! Het schuim verdween na het inschenken als Dracula in zonlicht, direct kwam er een oxidatiearoma naar boven, welke ook in de smaak duidelijk aanwezig was. Zo afwezig als het schuim in het glas was, zo aanwezig was het koolzuur in de mond. Zoet, maar met name – voor mij – veel zuur, al dan niet versterkt door de hoge concentratie CO₂. Het had ook een 10 jaar oude Geuze (volgens anderen een Kriek) kunnen zijn. Nee, deze liet ik toch staan…

In zijn totaliteit een verrassende (met plussen en minnen) avondvullende proeverij van een brouwerij waarvan de bieren in Nederland te vinden zijn als een speld in een hooiberg!

Lees ook:Pannepot Reseva 2006: Meesterlijk goed
Lees ook:Degustatie Gouden Carolus Cuvee van de Keizer 2005
Lees ook:Bier proeven: Liefmans Goudenband
Lees ook:Bier proeven: Saison Dupont
Lees ook:Merakels geproefd