Het lijkt wel of ik langzaam aan het ontwaken en ontdooien ben. Een paar zonnige dagen op rij en ineens moet de fiets tour-klaar gemaakt worden. Naar buiten wil ik, zo lang mogelijk. Gisteren heb ik voor het eerst lekker buiten genoten van heerlijk (lente) bier.
Buiten eten en drinken heeft iets moois. Het lijkt wel of alles beter smaakt en mooier is. Daarnaast is het ook altijd heel gezellig en ontspannen. Maar natuurlijk is dat niet zo, slecht eten smaakt gewoon slecht, zelfs op het mooiste terras en verkeerd gezelschap kan een mooie zomeravond flink verpesten. Het is waarschijnlijk net als met vakanties. Die verregende fietsvakantie langs de kust van Normandië vergeet je het liefst zo snel mogelijk, terwijl de zware tocht door de bergen van Corsica in 30+ graden steeds mooier en heroïscher wordt. En dat lokale kastanjebier begint bijna legendarische vormen aan te nemen. Kortom, je begrijpt dat dit eerste biertje buiten bijna magisch was.
Hop met de Gijt van Brouwerij de Natte Gijt paste precies bij mijn stemming. Een lekkere frisse IPA met een beetje citrus en lekker wat hop. Een vrolijk bier dat bij mij het voorjaarsgevoel compleet maakt, je kunt de lentebloesem bijna proeven. Ik ben ook heel benieuwd naar de andere bieren van deze brouwer. De Stoute Gijt is binnenkort aan de beurt. Misschien wel vanavond, want mijn lentegevoel begint aardig weg te zakken nu de zon achter de wolken aan het rusten is.