Dit weekend is mijn aandacht niet echt uitgegaan naar Pinkpop. Gisteren was ik oude haring aan het happen tijdens Vlaggetjesdag en vandaag probeerde ik buiten op de tennisbaan mijn overbodige energie kwijt te raken. Toch was ik benieuwd naar de optredens, dus zodra ik thuis kwam, plofte ik met een verfrissend biertje neer op de bank.
Of je Pinkpop nu leuk vindt of niet, een moment is nu al legendarisch. In een woord verbazingwekkend hoe de zanger van John Coffey het biertje vangt dat zijn richting op wordt gegooid. Alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Zeker toen hij nonchalant nog even de laatste druppels wegklokte. Mooi gevangen, maar ook zeker goed gegooid. Strak en met beleid zodat niet al het bier tijdens de vlucht verloren gaat. Ode dus aan deze fantastische werper. Geen idee of dit geoefend is, maar ik doe het je niet na. Dank voor het leuke intermezzo.
Met een half oog kijk ik naar de andere optredens. Niets weet mij echt meer te boeien. Niks kan tippen aan dit geniale moment. John Coffey, dank voor dit geniale optreden. Dat er nog veel meer mogen volgen. Proost.